1Zu der Zeit kam Johannes der Täufer und predigte in der Wüste von Judäa2und sprach: Tut Buße, denn das Himmelreich ist nahe herbeigekommen!3Denn dieser ist der, von dem der Prophet Jesaja gesagt und gesprochen hat: "Es ist eine Stimme eines Predigers in der Wüste: Bereitet dem HERRN den Weg und macht eben seine Pfade!"4Er aber, Johannes, hatte ein Kleid von Kamelhaaren und einen ledernen Gürtel um seine Lenden; seine Speise aber waren Heuschrecken und wilder Honig.5Da ging zu ihm hinaus die Stadt Jerusalem und ganz Judäa und alle Länder an dem Jordan6und ließen sich taufen von ihm im Jordan und bekannten ihre Sünden.
7Als er nun viele Pharisäer und Sadduzäer sah zu seiner Taufe kommen, sprach er zu ihnen: Ihr Otterngezücht, wer hat denn euch gewiesen, dass ihr dem künftigen Zorn entrinnen werdet?8Seht zu, tut rechtschaffene Frucht der Buße!9Denkt nur nicht, dass ihr bei euch sagen könnt: Wir haben Abraham zum Vater. Denn ich sage euch: Gott vermag dem Abraham aus diesen Steinen Kinder zu erwecken.10Es ist schon die Axt den Bäumen an die Wurzel gelegt. Jeder Baum, der nicht gute Frucht bringt, wird abgehauen und ins Feuer geworfen.11Ich taufe euch mit Wasser zur Buße; der aber nach mir kommt, ist stärker als ich, dessen ich nicht wert bin, seine Schuhe zu tragen; der wird euch mit dem Heiligen Geist und mit Feuer taufen.12Er hat seine Wurfschaufel in der Hand und wird seine Tenne fegen und den Weizen in die Scheune sammeln; aber die Spreu wird er verbrennen mit ewigem Feuer.
13Zu der Zeit kam Jesus aus Galiläa an den Jordan zu Johannes, dass er sich von ihm taufen ließe.14Aber Johannes wehrte ihm und sprach: Ich bedarf wohl, dass ich von dir getauft werde, und du kommst zu mir?15Jesus aber antwortete und sprach zu ihm: Lass es jetzt so sein! Denn so gebührt es uns, alle Gerechtigkeit zu erfüllen. Da ließ er's ihm zu.16Und als Jesus getauft war, stieg er sogleich herauf aus dem Wasser; und siehe, da tat sich der Himmel auf über ihm und er sah den Geist Gottes gleich einer Taube herabfahren und über sich kommen.17Und siehe, eine Stimme vom Himmel herab sprach: Dies ist mein lieber Sohn, an dem ich Wohlgefallen habe.
1و در آن ایّام، یحیی تعمیددهنده در بیابان یهودیّه ظاهر شد و موعظه کرده، می‌گفت:2توبه کنید، زیرا ملکوت آسمان نزدیک است.3زیرا همین است آنکه اشعیای نبی از او خبر داده، می‌گوید: صدای ندا کننده‌ای در بیابان که: راه خداوند را مهیّا سازید و طُرُق او را راست نمایید.4و این یحیی لباس از پشم شتر می‌داشت و کمربند چرمی بر کم، و خوراک او از ملخ و عسل برّی می‌بود.5در این‌وقت، اورشلیم‌و تمام‌یهودیه‌و جمیع‌حوالی اُردُنّ نزد او بیرون میآمدند،6و به‌گناهان‌خود اعتراف‌كرده، در اُرْدُن‌از وی تعمید مییافتند.
7پس‌چون‌بسیاری از فریسیان‌و صدّوقیان‌را دید كه‌بجهت‌تعمید وی میآیند، بدیشان‌گفت: ای افعی زادگان، كِه‌شما را اعلام‌كرد كه‌از غضب‌آینده بگریزید؟8اکنون ثمرهٔ شایستهٔ توبه بیاورید،9و این سخن را به‌خاطر خود راه مدهید که: پدر ما ابراهیم است، زیرا به شما می‌گویم: خدا قادر است که از این سنگها فرزندان برای ابراهیم برانگیزاند.10و الحال تیشه بر ریشهٔ درختان نهاده شده است، پس هر درختی که ثمرهٔ نیکو نیاورد، بریده و در آتش افکنده شود.11من شما را به آب بجهت توبه تعمید می‌دهم. لکن او که بعد از من می‌آید از من تواناتر است که لایق برداشتن نعلین او نیستم؛ او شما را به روح‌القدس و آتش تعمید خواهد داد.12او غربال خود را در دست دارد و خرمن خود را نیکو پاک کرده، گندم خویش را در انبار ذخیره خواهد نمود، ولی کاه را در آتشی که خاموشی نمی‌پذیرد خواهد سوزانید.
13آنگاه عیسی از جلیل به اُرْدُن نزد یحیی آمد تا از او تعمید یابد.14امّا یحیی او را منع نموده، گفت: من احتیاج دارم که از تو تعمید یابم و تو نزد من می‌آیی؟15عیسی در جواب وی گفت: الآن بگذار، زیرا که ما را همچنین مناسب است تا تمام عدالت را به کمال رسانیم. پس او را واگذاشت.16امّا عیسی چون تعمید یافت، فوراً از آب برآمد که در ساعت آسمان بر وی گشاده شد و روح خدا را دید که مثل کبوتری نزول کرده، بر وی می‌آید.17آنگاه صدایی از آسمان رسید که: این است پسر حبیب من که از او خشنودم.